Hoi!

Wat heb ik lang niks geschreven. Een kleine samenvatting van de eerste maanden in Australie;

Na Azie ben ik naar Australie gereisd, naar Melbourne. Hier kwam ik dus aan eind december, 8 maanden terug. Melbourne is de meest zuidelijke stad in Australie, oftewel, de koudste.. Ja dat is even wennen, in Australie gaan veel dingen verkeertom. In Nederland was het dus hartje winter en uit het vliegtuig stapte ik een volgende hittegolf in. Ik werd door iemand die ik uit NL nog kende van het vliegveld afgehaald, bracht de eerste nachten door in Hostel en had toen al samen met die jongen mijn huisje in de buurd St Kilda. De stad is groot, minstens 10 x Amsterdam gok ik met een populatie van 4.5 miljoen.

Het is het culturele centrum van Australie en een van de 'meest leefbare plaatsen ter wereld' met het op een na grootste stadspark, overal is groen en kunst in de ook wel genoemde 'green city'. Het bestaat uit leuke typische buurtjes, zo ligd st kilda aan het strand maar kan je in Fitzroy de leukste barretjes vinden. Elke buurd heeft een hoofdstraat met leuke vingagewinkeltjes, verborgen streetart, hipsterkoffietentjes, vegan restaurantjes etc. Melbourne is modern maar heeft een fijne hippievibe.

Ik voelde me hier al snel thuis, ontmoette veel nieuwe mensen, was op zoek naar een baan en een leven in de stad. Die baan vond ik na veel zoeken (het was helemaal niet makkelijk om werk te vinden) in een Float centre, waar mensen gaan drijven en mediteren in zout water tanks. Ik vond dit een heerlijke baan, beetje receptioniste spelen, beetje schoonmaken en hele conversaties houden over wat voor out of this world beetden de spacende mensen die uit de tank kwamen rollen hadden gezien. Iverhuisde naar een andere buurd (Richmond) dichterbij en probeerde de stad te verkennen. Het was best lastig, ik kende twee vriendinnen (michelle en shan) an het schip maar die werkten veel en waar in Azie iendereen een beetje rondfladderd opzoek naar avontuur waren mensen hier daar niet geintreseerd in en was ik echt op zoek naar vrieden en contact.

Wat wel heel leuk was was dat Michelle me voor Kerst had uitgenodigd om deze feestdagen met haar en haar family te vieren. In Australie word er atijd een reden gevonden om je klem te zuipen en Kerst is hier zeker geen uitzondering op. Dus toen in om 10 uur sochtends werd geintroduceerd als 'this is Rave and she is aaaaal the way from Holland' het andwoord op 'so...champaigne' kon niks anders zijn dan 'fuck yeah'. Tegen 12 uur smiddags stonden mam en tante shotjes te doen in de keuken en tegen 2 uur smiddags viel oom over de hond heen. Een typische ozzie feestdag. Australiers zijn sowieso wel een bepaald volkje, ik had dat nog niet zo door met mijn korte ontmoeting met Sydney maar nu ondertussen een paar maanden verder in het land van de Aussies kan je mensen aardig voorspellen.

Anyways, ik kwam vast te zitten in de grootte stad, er was zo veel te doen en ik werkte genoeg om de huur te kunnen betalen maar omdat Australie gewoon poepieduur is kon ik niet sparen en de eerste maand zonder werk had veel van hard gespaarde geld afgenomen. Ik voelde hoe vast ik zat, wou graag meer van Australie zien maar ik had geen rijbewijs, als ik die had was hij ook niet geldig en ik kon hem ook niet halen.. alhoewel.. Ik wou nog altijd motor leren rijden. Ik wist al van mijn 18e welke, de kawasaki eliminator. In Nederland probeerde ik mijn motorrijbewijs te halen maar dat leek er onmogelijk met mijn lengte, net zo lang tot ik het geld van mijn rijbewijs had opgenomen voor een vliegticket naar Australie. Ik dacht dat het niet mogelijk was maar na intensive research kwam ik erachter dat het dus wel kon, in 2 dagen en voor 1/4 van de prijs die ik in NL zou betalen. Ik denk er een paar dagen over na maar iedereen die mij kent weet dat als ik ergens mijn mind op zet dan gaat het ook gebeuren, met volle kracht vooruit. Dus kocht ik 2e hands motorhandschoenen, een helm en bikerjack en mijn Learners rijbewijs haalde ik de week erop, een week later kocht ik mijn eerste motor; Charley.

Charley is mijn Chinese Harley, een choppertje. Liefde op het eerste gezicht en een motorbike waar ik daadwerkelijk met mijn voeten bij de grond kan. Ik betaal er 2000 AUD voor, zo'n 1250 euro, inclusief een jaar rego, een soort wegenbelasting en Roadworthy goedkeuringscertificaat. Tijd voor avontuur! Ik vond het in het begin doodeng, vroeg me af of ik een boete kon krijgen voor te langzaam rijden en vermeed snelwegen als de pest. Dan toch maar een keertje Michelle opzoeken in Mornington, 2 uur verder, ik had afstanden onderschat en vond 2 uur op een motor toch vrij lang, maar als ik echt wil gaan reizen op charley dan moet ik er maar gewent aan raken. Ik merk wel al gelijk dat dit de vrijheid was die ik zo hard nodig had, zelf gaan en staan en onafhankelijk van alles en iedereen mijn eigen pad maken.

ik vond een meisje die het leuk vond om het National Park Wilsons Promotry te bezoeken. 3,5 uur van Melbourne af. Zij rijd de auto en ik heb een tentje geleend en samen met een matje achterop charley gebonden voor het weekendje weg. Het is een lange zit, stalen kont en de kronkelwegen met een snelheidslimiet van 100 vind ik helemaal niks, op de snelwegen word ik door de wind zo van de weg af getild en ik kan niet blijer zijn om aan te komen op mijn bestemming. Het is een prachtige plek met uitgestrekte stranden en bergen en baaien en hikes en heuvels en machische uitzichtpunten. De eerste nacht laten we per ongelijk een bakje waar bananenschillen in hadden gezeten in mijn tent. Om 12 uur snachts terwijl ik nog half slaap en me hierdoor niet kan bewegen zie ik verward klauwen mijn tent openscheuren. In het weinige licht zie ik een hamster ter groote van een labrador zich de tent in bijten. ik lig er nogsteedts verlamd bij terwijl het beest zich door mijn slaapzak heen vreet. Ik raak in paniek en probeer hem de tent uit te jagen, hij lijkt niet meer te pasen door het gat dat hij naar binnen komt en maakt een geluid als een gillend speenvarken. Dit mijn vrienden, is een wombat. Ik had er nog nooit van gehoord laat staan een gezien dus is schrok me natuurlijk rot toen een gigantische hamster mijn tent binnen kwam. Mijn tent aan stukjes ben ik de volgende dag helemaal kapot, natuurlijk geen oog meer dicht kunnen doen met deze australische vriendjes overal en de volgende ochtend lachte mijn compagnon zich helemaal kapot, die had heerlijk een een wombatproof auto geslapen. Overdag waren ze eigenlijk best schattig om te zien maar toch aanrichter voor menig autocrash in Australie, het is alsof je tegen beton rijd blijkbaar. Ik doe er alles aan om ze te ontwijken, een auto in de prak betekend een motor over de kop.

Ook kangaroos zijn geen pretje, ze zien er schattig uit en horen natuurlijk helemaal in het Aussieplaatje maar erg slim zijn ze niet. Daarom moet je eigenlijk tussen zonsondergang en opgang gewoon niet ze weg op gaan. Dat leerde ik the hard way; toen we sochtends vroeg de weg op gingen trapte ik op de rem in een bocht met grind toen ik een kangaroo zag, lekker dom. Geen beter woord dan een schuivertje, over het asfalt met mijn knie, heup en gezicht. Charley is er ook niet al te best aan toe en mist een spiegel, footpeg en de clutchlever is helemaal omgebogen. shit... Ik loop 2 weken mank en nu 5 maanden later zijn de littekens nogsteedts te zien, helaas. Dit is ook mijn enigste vrij nare val geweest, hopelijk blijft dat zo. helaas moest ik toen charley nog naar huis rijden, zonder footpeg. Na een uurtje rijden wordt ik bij het tankstation halt gehouden door omstanders, en wonden verzorgd, door een locale vrachtwagenshauffeur naar zijn familie gebracht waar na het avondeten mijn bike op de trailer werd geladen en ik en charley helemaal terug naar Melbourne gereden. Hij wou geen geld ervoor aannemenalleen maar omdat 'I've gor a daughter too, I hope that she would be treated the same if she ever gets in trouble'. Dit principe; vaders en moeders die me helpen aan een kopje thee, bank om op te crashen, een belletje of me gewoon volledig uit ge brand helpen omdat ze hopen dat andere vaders of moeders dat terug zouden doen voor hun dochters en zonen, is een prachtig idee! Ik hoop stiekem dat mijn ouders of de ouders die dit lezen dat terug geven, laat de liefde circuleren en help een medemens wanneer je kan.

In de komende weken erna herstel ik, krijg ik weer wat durf en confidence op de weg terug en plan ik een soort proef-ritje naar Tasmania van een paar weken. Tasmania is een groot eiland onder Australie, vergelijkbaar met Nieuw Zeeland. Bergen en kronkelweggetjes en forrest en verlaten stranden.. Ze noemen het australias best kept motorcycle secret. Ik fix mijn bike met de hulp van een nieuwe vriend zelf, leer veel over de machine. Ik probeer mijn werk het nieuws te geven dat ik niet meer lang blijf, ik schaf een tent en kooksetje en matje aan, allemaal zo klein mogelijk omdat ik alles op mijn bike moet binden. Ik heb zo veel zin in Tasmania, het voelt als vrij breken van de stad, weer op avontuur! De vriend, een californische bikebacker, een man met veel motorervaring en lang haar, boekt zijn ferrytickets op de zelfde dag en we maken onze motoren packed en stacked klaar om samen de ferrie van 9 uur naar Tasmania op te rijden.

meer over dat avontuur snel..