Bij jullie is het nu 2 uur smiddags, hier is het 8 uur savonds. De Jetleg is er maar verder voel ik me goed en avontuurlijk. Op het vliegveld ontmoet ik een andere backpacker, hij heeft nog geen verblijfplaats dus zie ik hem morgen in Bangkokstad. Fijn om alvast een vriend te maken om mee op stadsverkenning te gaan.

Mijn verblijfplaats bij Pavichaya heeft geen treinstation of openbaar vervoer dus brengt een taxi me naar het kleine groene huisje. Het ligd tussen het vliegveld en bangkok in, aan een grote vierbaansweg met daaraan elke paar kilometer een inieminie ‘dorpje’, een straat met huizen, tempeltje, straatkraampjes en kinderen die midden op straat met zand spelen en overal straathonden. De taxibestuurder kan het niet vinden en rijd me bijna een uur rond in allemaal van deze verschillende dezelfde dorpjes rond, ik vind het niet zo erg. Na een paar belletjes met mijn host en geklets met voorbijgangers, vinden we het. Ik word gastvrij verwelkomt, het is ondertussen alweer bijna 5 uur.. in de veranda van het huisje is een winkeltje waar altijd inloop is van de dorpelingen en iedereen maakt er een praatje.

Ik leen een fiets van haar vader en fiets door de schemerende straten heen, het is so lokaal en iedereen glimlacht en zwaait me toe. Ik ben hier de enige westerling. Pachiva moet wat zaken doen dus ik zit met de kruisde benen op blote voeten op de stoep verse ananas uit een grote bak met haar vader te eten en probeer een gemeenschappelijke taal te vinden, iets wat vrij lastig lijkt te zijn maar glimlachen maakt veel goed. Ik probeer een thaise snack dat bestaat uit roze banaan met zoete plakrijst in rijstbladeren, Genaamd kao tom mud. Haar vader geheerd de bananen struiken die door het dorp zijn geplant en de dorpelingen mpgen de bladeren gebruiken om deze hapjes te maken. Pavichaya schiet in de lach als ik een hap neem, niet met schil te eten dus. Groentje dat ik ben.

De eerste dag leer ik veel dingen;

-vissenhoofd en staart zout en knapperig maar best lekker verder een beetje zoals sprinkhanen. Tante had gekookt, een tafel vol geurende apart uitziende gerechten gemaakt op 2 pitjes van een ienieminie fornuisje, ik vind het knap. Wanneer ik vraag wat het is wordt er simpelweg gereageerd met ‘Thai food’. Ik ben niet bang om te proberen en er staat rijst, gekke pittige groenten mwt varkenshuid, hele vissen, meer vreende groenten, pompoen en nog iets waarvan ik serieus niet zo weten wat het is maar het smaakte zeker intressant.

-Thaise mensen lachen om alles, vooral als ze zenuwachtig zijn.

-Hoe je een ‘Wai’ (begroeting) naar iedereen behalve kinderen maakt en van een monnik geen wai terug kan verwachten.

-Hallo/tot ziens in het Thais, sawadees kha, en dankjewel, krawk khun kha ( waarschijnlijk helemaal fout gespeld’)

-Dat lokaal leven op de eerste dag best een flinke overgang van ons westerse leventje kan zijn; bij ‘couchsurfen’ leen je letterlijk iemands bank, alleen was deze houten bank ik dit huis al bezet door haar vader, dus slaap ik met haar en haar vriend op de koude marmeren vloer van de salon. Zij is dat gewent maar voor mij is dat toch even inkomen dus lig ik vanaf 2 uur snacht met een gevoel dat het 12 uur smiddags is naar de AC te staren..

-Die avond vroeg ik ook na een intense zoektocht naar wcpapier voorzichtig aan mijn host ‘Pavi, do you actually use toiletpaper?’ Ze schaterde het uit en antwoord ‘no, bumgun!’.

De bum gun is dus een waterslang naast het toilet dat zeker wat oefening vereist voor alle europese vrouwen onder ons (wij leren niet richten zoals deze kunst) . Anders loop je dus de hele dag met waterbillen. Is er geen bum gun, dan staat er een bakje met water om mee te plenzen (nee echt)

-Wetshower, zo heet de douche hier. Dan denk je misschien “uhu, elke shower is wet’ nou niet zoals deze dus, in het kamertje zonder douchegordijn of tussenmuurtje kan je douchen boven de wcklep en deze is dus ook druifnat na een (erg koude) douchebeurd. Maarr.. ben blij om de volgende dag fris te kunnen beginnen na een zware nacht.

Ik wou een local experience, nou die heb ik gehad haha! En alle indrukken van een nieuwe cultuur maken me meer dan een dag wijzer.