Na bijna 3 maanden ben ik terug op Arcadia. Niet om te werken maar als “travelpartner” van Laura. Dus basically gewoon gratis vakantie vieren! We gaan naar Noorwegen, Ijsland en Dublin. Dit zou eigenlijk mijn laatste cruise zijn voordat mijn contract afliep, (maar ik beeindigde deze eerder) maar omdat ik tegelijk startte met Laura is het ook haar laatste cruise voordat haar contract afloopt, samen uit samen thuis. Terug aan boord om nog een laatste paar mooie herrinneringen te maken.

Thuishaven is nog altijd Southampton, zondag vaart arcadia vanuit daar uit. Ik heb een lastminute busticket naar London gekocht en een vriendin van het schip rijdt zondagnacht naar Arcadia om de jongen, waaraan ik haar een half jaar eerder koppelde, op te halen. Perfecte timing! Ik heb niet veel nodig, een rugzakje met warme truien, camera en boots en ik ben klaar.

Mijn bus vertrekt zaterdag veel te vroeg, ik heb niet veel geslapen. Vanaf Utrecht via Eindhoven, Antwerpen door Frankrijk en over water naar Engeland. Ik vind het lekker om alleen te reizen maar de 10 uur op een bus is uitzitten. Gelukkig heb ik genoeg muziek en maak ik al snel vrienden met de jongen in de stoel achter me. Wanneer we Frankrijk zijn gepasseerd rijden we in een vreemd terrein, een soort container treinstation met hoge prikkeldraand hekken en beveiliging overal. Ik ben verward, we zouden toch met de ferry gaan? Na een lange rijd wachten rijden we in een van de containers en ik besef me dat de bus in een trein gaat die ons door de eurotunnel vervoerd. Jammer, ik had wel zin om even van de bus weg te kunnen lopen en frisse lucht in de ademen. De enige indicatie dat de trein ons op maximale snelheid door de tunnel brengd is het schudden van de bus en het knipperen van het tl-licht. De druk op mijn oren wordt groter en ik baal dat we deze weg nemen, het is dan wel niet zo erg als vliegen maar ik zat juist 10 uur in een bus om die druk te voorkomen. Na 45 minuten zijn we onder het kleine stukje water dat engeland van frankrijk scheidt door.  Een paar uur later zijn we in London, ik was vergeten dat london een uur terug is dus dat het eigenlijk 11 uur in de bus was.

Ik zou afspreken met een vriend uit Gran Canaria die ik alweer 4 jaar niet had gezien maar internet blijkt onmogelijk te vinden te zijn en dus dool ik met mijn rugzak in de stad rond tot ik een pub vind en besluit daar een ‘pint’ te pakken en het daarna nogeens te proberen. Het is al 10 uur geweest en starbucks en costa zijn gesloten en mijn mobielprovider heeft nooit van andere landen gehouden. Het is een typische engelse bar en engelsen houden zaterdags wel van een rondje barren. Ik vraag aan vier jongens van mijn leeftijd of ik hun mobiel mag lenen om mijn vriend te berichten. Hij laat me zitten en de jongens beluiten dat dat betekend dat ik met hun mee kom barren, gezellig! London door londenaren. Ik vermaak me prima en wordt over een paat biertjes vrienden met de vreemdelingen. Britse humour kan ik altijd waarderen. Na een paar uur komt is Eleni klaar met werk en we vallen elkaar na 3 maanden eindelijk in de armen. Ze vind het net zo gezellig en we blijven nog even hangen.  

Ze verblijft bij haar zus en samen crashen we daar op de bank, we hebben toch niet veel tijd om te slapen, de wekker staat over een uur en twintig minuten om tien over half vijf, oef.. wanneer we wakker worden slapen we dus nog. De autorit duurd lang maar het is gezellig en na zo’n tijd hebben we teveel om bij te kletsen. Het is 8 uur wanneer we aankomen bij arcadia. Laura mag pas om 9:30 van boord, en er is niks in de buurd van de terminal. We knuffelen in het midden van de terminal en “niet huilen”, zeg ik tevergeefs. Het is zo goed om haar terug te zien! Je bouwd een hele sterke band op met de mensen in het zelfde schuitje en wanneer je gewent raakt elkaar 24/7 te zien. Het voeld als familie en Laura is mijn zusje.

We checken mij in als ‘passenger’ en nemen de bus naar south hampton stad. Eten er een heerlijke lunch over veel te veel verhalen om in te halen in een schattig theetentje. Halen boodschappen voor aan boord; chocomelzakjes en whiskey vooral. En terug naar Arcadia. Het is heel apart om als passagier het schip op te komen. Ik verblijf dan wel in lauras kamer onder zeeniveau maar ik eet met de gasten en mag overal komen en dragen en doen wat ik wil. Ik ben onaantastbaar haha! Met de crewdril zit is als passagier en kijk ik naar het musterpersonal in de oranje reddingsvesten. Ik ken de 20 minuten captainsafetyspeadche nogsteedts uit mijn hoofd . Laura moet werken en ik ga naar mijn vertrouwde plekje op het crewdeck. Op de punt van het schip voel ik de motoren starten en langzaam drijft arcadia southampton uit, nu kan er echt niks meer mis gaan, ik ben veilig terug,