San Francisco

Wauw. Wat is deze stad onverwacht inmens! We komen binnen onder de goldon gate brug, die de ene kant van de stad met de andere verbind en verdwijnt tussen een hoge rotskust. Iedereen komt naar buiten om dit mee te maken, niet vaak zie je architectuurwonder van dit perspectief. De brugloopt over in een gigantische stad, die het meer met alcatraz in het midden omhelst. Ik heb nooit geweten dat zoiets bestond, dit zie je nieteens in films. Hoge skyscrapers maken een skyline rondom ons terwijl we langzaam San fran inglijden. Ik ben zo overweldigd... we glippen elke paar minuten naar buiten of staan met onze neus op het raam geplakt.

Dicht bij de terminal ligd pier 39, een soort coony island met vreemde winkeltjes, een zeeleeuwenhaven die enorm stinkt, streetfood en straatartiesten. We eten er corndog voor lunch, een gefrituurde deegknakworst met mayo en curry op een stokje. Oh zo amerikaans.. daarna rollen we in een taxi om nu, na er onderdoor te zijn geweest, over de brug heen te gaan. Laura en ik besluiten het te lopen. Het is een uur zeggen ze, ik denk dat het minder is. De zon begint onder te gaan, schijnt een oranje gloed op de oranje buizen en pilaren. We zijn zo enthousiast, het is overweldigend en we kijken uit over stad terwijl de autos langs ons suizen en het langzaam donker wordt. Op de helft ontmoeten we toevalllig mijn collegas en vrienden van de spa die van de andere kant kwamen lopen, hun gaan rechtdoor en wij gaan tegenovergesteld ook rechtdoor. Na een halfuur de brug over zingen dansen en fotograferen komen we aan het einde. Op de parkeerplaats verwachten we een taxi te vinden..verkeerd ingeschat, er is geen taxi te bekennen.. Een mollige politieagent stapt uit zijn auto, ik ren naar hem toe met de vraag waar we een taxistaplaats kunnen vinden. Hij weet het niet, het boeid hem ook niks. Wel geeft hij de mededeling het hek van de brug in 3 minuten te sluiten... fijn.. Laura wilt teruglopen over de brug voordat het sluit, het was geen uur, misschien een halfuur maar ik ben het zat, verzeker haar dag we op een andere manier naar de andere kant toe kunnen komen.. Een jonge vrouw lijkt ook op een lift te wachten, ik vraag haar waarheen etc en ze verteld een uber te hebben. Ze is verbaast maar stemd in en met haar rijden we terug naar de stadskant. Ik heb geleerd alles gewoon vriendelijk te vragen, ookal is het misschien brutaal of vreemd. Somd zegd iemand nee maar de meeste mensen willen helpen en als reiziger kan je vaak best wat hulp gebruiken! Van de andere kant nemen we twee bussen terug naar de cruiseterminal waar we in de buurt mexicaans eten bij applebees, wat eigenlijk verrassend goed is..

Het is al laat, donker en vrieskoud! We pikken heel jong arcadia van de terminal op, de meeste zijn nu klaar met werk en iedereen wilt uit. Taxis brengen ons naar het homodistrict van de stad, met vreemde mannetjes die “wiet” in fluisterstemmen verkopen dat naar oregano ruikt, regenboogzebrapaden en een hoop vreemde kroegjes. Het is geweldig te zien dat alle culturen van arcadia zich hier vermaken ookal ligd het niet bij allemaal in hun straatje. We drinken cocktails in alle kroegjes en ik ga met kyrah, maxine en laura door naar broadway in de hoop daar een dansclub te vinden. Daar aangekomen merken we dat broadway vooral bestaat uit stripclubs en ik vraag een van de meisjes voor de stripclub of er ook een club is waar we kunnen dansen met onze kleren aan.. conclusie, het nachtleven in san francisco is niet erg intressant.. Het is een halfuurtje lopen van broadway terug naar het schip en op een of andere- vast hele goede- reden springen we op het witte van de zeebrapadem naar de overkant bij elke kruising. We lachen de tranen over onze wangen en laten nachtelijk san francisco op ons inwerken.. Alles licht op, de hoge skyscrapers, lange straten die in de heuvels van de stad verdwijnen en de bruggen die de grote stad grenzeloos maakt.