Zeebenen.

Passengers: 2000 (95% kalend of in bezit van rollator)

Crew: 900

Shipsize: +- 290 meter

Ze zeggen dat dit een mediumsize ship is maar voor mijn idee loop ik de halve wereld over als ik door gangen en tunnels het Schip over cross. Misschien maar goed ook, gezien het mijn wereld gaat worden voor de komende 9 maanden.. Ik weet niet zeker of ik hier blij mee moet zijn, ik voel me gevangen in de stalen buik van het beest. Het ronkt en schommelt en de eerste avond heb ik het gevoel 6 flessen wijn leeg te hebben gedronken terwijl ik er vrij zeker van ben compleet nuchter te zijn.

In mijn cabin letterlijk de kleinste van het hele schip en je kan er nog net je kunt draaien maar niet langs elkaar lopen dus elke ochtend is drama. Ik woon hier met een Oekraïens meisje die het schip verlaat in een week en stiekem vind ik dat niet zo erg want ookal is ze best lief, ze is verslaafd aan pitten (alle Oekraïners volgens haar) en het gekraak en geknars onder mijn bed om 3 uur nachts maakt me gek.

De spa is op het 9e deck dus het uitzicht is prachtig, ik heb een treatmentroom met oceanview waar ik uren naar kan staren en het is echt mijn eigen plekje. Mijn collegas zijn so so, met een barber en acupuncturist kan ik het wel vinden maar met de rest heb ik gewoon totaal geen klik. Ik merk al meteen een slangengedrag op, iedereen saving their own ass en roddelen en stoken. Het maakt me verdrietig dat ik met niemand echt kan praten en ookal leef ik samen met 900 crew, ik voel me hier meer alleen dan ooit tevoren…

Toen ik gisteren het schip op moest vroeg ik aan drie mannen met poloshirts, kakibroeken en witte sailorsjasjes met ons arkadiateken erop of ze wisten welke entrance ik als personeel mocht nemen. Ze begonnen hard te lachen, ‘Well you are certainly asking the right person! ‘ ik snapte de grap niet helemaal en lachte maar een beetje mee.. Wanneer ik toevallig een van die mannen in het schip tref zegd hij mij bij wijze van begroeting: ‘do you know who you asked this morning’ waar heeft hij het over? ‘The bloody captain of this schip!! You’re hilarious! He welcomes you on board. ’ Kreun, dat is echt iets voor mij…! Als ik op de strepen op zijn jasje had gelet had ik er 5 kunnen tellen.. 2 dagen later krijg ik te horen dat de kapItein een massage bij me heeft geboekt.

Vanuit Corfu zijn we de volgende dag in Debrowska, pittoreske huisjes en warm weer. Het is mijn vrije dag en ik wil van het schip af en slenteren op croatisch land. Alleen is mijn personeelspas niet gefixed en mag ik dus niet van boord… Bummer! Ik regel papierwerk, laat me rondleiden zodat ik tenminste weet waar ik woon en mis mijn oude vrije leventje terwijl ik op mijn rug op het crew dek lig, de weinige wolken tel en uiteindelijk de zon achter de bergen zie verdwijnen..