Shipdetails

Ondertussen vanuit Athene >>>

Gisteren kreeg ik plotseling mijn details, vanochtend vroeg stond ik bepakt en bezakt al op het vliegveld en inmiddels is het nu 7 uur en ben ik in Athene. De vlucht was verschrikkelijk. Over een uurtje gaat mijn volgende vlucht naar kerkyra/ Corfu en dan snel richting hotel want morgenochtend voor dag en dauw loop ik mijn schip op..

Ship details:

P&O Arcadia

http://www.pocruises.com/cruise-ships/arcadia/webcam/

Op het linkje hierboven kan je mijn schip de komende 9 maanden volgen, ik begin met de mediterranean cruise: overmorgen croatie, maandag italy, week erna Gibraltar, en de 11e Amsterdam! December vaar ik iets verder weg en volgend jaar wauw.. Ik vertel nog niks (;

Ik hou jullie op de hoogte! LiefsX

Waiting, wishing..

De 4e week hier is aangebroken en behalve dat het elke dag kouder wordt, veranderd er hier weinig.. Het is lang niet meer zwaar als de eerste 2 weekend- en slapeloze weken waarin ze bindweefselmassage, hotstonemassage, thai poultice, oceanwrap, speedspa’s, spa’toers sollutionselling en alle 800 producten erin hebben gestampt. Het was interessant, nu herhalen we alles vooral en hopen we snel onze details te krijgen. Ik ben klaar om uit te vliegen, Engeland wordt me te koud.

Vrijdags kruipen we de academy uit en gooien onze steinermaskers af. Iedereen gaat uit, om te vieren dat het weekend is na een zware week, of om afscheid te nemen van degenen die vertrekken de dag erop. Ik vind het intrigerend om te zien hoe typerend cultuur zich op hun gezicht tekenen, in de kleding kruipen en in hun dansen versmelten. Koreaans pastel, pools casual zonder gedoe, romeense roze diamaten oorbellen en blusher op de wangen in diezelfde kleur, italiaanse stijl, hoge hakken en kleine spaanse ‘jurkjes’. Russisch haar is doodgestijld en dat van de Engelsen kapotgeblondeerd, met een hoge ttoupets en bakken foundation. Ik draag een spijkerbroek met een losse top en rode lippenstift. Wanneer ik om me heen kijk zie ik een paar meiden met diezelfde combinatie. Nederlands. Ben ik dan net zo stereotype als de rest?...

Ik geniet voor de hele week in het weekend. Met een nieuw vriiendinnetje bezoek ik London, van sochtends tot savonds dolen we rond, niet verdwaald maar met zoveel meer dan een richting. Ik kan na een weekendje eerder ons moeiteloos navigeren, links rechts, metro in en uit. Over de brug aan de stadskant van de Thames eten we de lekkerste cake van ons leven met engelse ‘cup of tea’ natuurlijk ( Vielliers, erg leuk om eens te bezoeken) slenteren over de hippe Camden marktjes, de meest vrije buurt van London die mij aan de studentenplekjes van Amsterdam doet denken. De geuren van tientallen unieke eetkraampjes baant zich door de gangen van de stamblesmarket en we genieten van turks, koreaans, italiaans met spaans bier en terwijl het nog steeds bruist van het leven rennen we terug naar onze trein.

De 2e zaterdag komt mijn pa me opzoeken in London, het was een volle dag samen genieten van de marktjes, parkjes en heerlijk Indisch eten en normaal bij kunnen praten. Wat geeft dat een rust!

Die zondag verhuis ik met twee vriendinnen naar een hostfamily, het is 15 minuten lopen van de academy dus kunnen we meer dan een uur langer uitslapen. (YES) Vrouw des huize mogen we ‘hostmommie’ noemen en ze maakt sheppards pie. Toen de vraag rond ging of een een van ons allergieën had met betrekking tot huisdieren begon ik te hopen op een poezebeest. In plaats van een kat krijgen we een klein lelijk/’schattig’ (meningen verschillen)hondje die, nu het richting november gaat, het huis rondwaggeld in een pompoenspakje.. Onze kamer is ROZE en dan bedoel ik alles. Muren, bedden.. foto volgd. Samen met de rest natuurlijk!

Sorry lieve mensen, ik loop een beetje achter, zit inmiddels in Griekenland. Kreeg gisteren plots mijn details.. Blogupdate komt eraan!

Steiner soldaat

Watford

De volgende ochtend sta ik in businesspakje voor de YMCA. Hakjes, panty, kokerrok die je keurige kleine stapjes laat nemen. Eigenwijze krullige plukjes met speldjes vastgezet, niet teveel make-up maar ook zeker ook niet te weinig. Wat stond er ook alweer in de mail? “lipstick should match skintone and are to be applied on regular base”. De eerste impressie is belangrijk, leven binnen in de lijntjes. Oh god. Ik heb nog nooit iemand de kleur van mijn ondergoed laten bepalen. Ik neem een laatste teug vrije frisse londonse lucht en stap naar binnen.

Vanochtend stopte er een bus voor de YMCA die ons meenam naar een boerderijtje in de middle of nowhere. Zo vroeg dat het ijskoud was en de mist als een deken over de engelse wijlanden erom heen lag. Als ducklings een voor een de bus uit en met hakken over het kiezelpad. De medical duurde een paar uur en was hoogst oncomfortabel...

Ik ben nog dizzie, heb zero geslapen door een hele nacht hoesten en mijn rechterarm is van pols tot elleboog blauw van het bloedprikken. We zijn met een groep van ongeveer 40 meiden van massage, beauty en hairstyling en iedereen is gedesorienteerd en kijkt elkaar nerveus aan.

Nu wat? We zitten in een zaal en voor uren en uren wordt er uitgelegd wat er van ons wordt verwacht en wat wij mogen verwachten van hun. Het wordt me al snel duidelijk dat wat ik vreesde in mijn eerste verhaaltje, waarheid wordt. Ik wordt een steiner soldaat..

Ik zoek jachting naar de kracht in mij

Haar blik zacht en ze wacht daar, zij

is prachtig als ze lacht daarbij

Geeft ze de macht en dat maakt me vrij

-02-10-’16-

De training is ongelofelijk zwaar er zitten bij lange na niet genoeg uren in een dag die er ongeveer zo uitziet: 5:30 gaat de wekker, douchen en een shitload aan make-up op je gezicht proppen, want Oh wee als je niet genoeg blusher op hebt of je lipstick te dun is aangebracht. Pantiekousjes en witte schoenen (wie bedenkt dat). Uniform om 6 uur sochtends met een enorm shaggie gezicht strijken en dan proppen we ons met 50 meiden in die witte uniformen in een rode dubbeldekker voor de 40 minuten durende busrit. De Academy voel echt weer als school, en in twee dagen tijd leren we de theorie en praktijk van een volledig nieuwe bindweefsel massage, consultation & upselling en alle producten. Een militaire opleiding is er niks bij, faster! Better! Again! Now! Om half 6 zijn we klaar en rennen van de bus naar de winkels om nog snel lunch te kopen en daana eten we in de kantine van de YMCA. Het eten hier is best te doen en het is gezellig met alle culturen aan een tafel. Elke dag hebben we stapels huiswerk dus wassen we onze pakjes en studeren erna voor uren en uren in de kille lege eetzaal, de enige plek met internet. Massages oefenen we nog opnieuw en opnieuw op de tafels waar de fitnessinstructors on board in spe blij op plaatsnemen. Rond 12 kruipen we richting onze kamer en vallen we in een gelijk in slaap.

Zaterdag is ons prakijkexamen over alles van de afgelopen dagen en ik slaag! Dus mag ik door naar de volgende week waar we hotstone en aroma spa seaweed wraps leren, spa tours en veel retail… Zondagavond na school komen er al weer nieuwe meiden voor hun eerste week de YMCA in lopen en ik ben niet de new girl meer.

Dwalen

Zaterdag dwaal ik in mijn eentje door de straten, het is genieten om even wat rust voor mezelf te kunnen nemen. London is prachtig wanneer je alle tijd hebt. Mensen haasten er harder dan dat Nederlanders kunnen en zoefen op kleine fietsjes met glimmende fietshelmen door het verkeer heen. Iets later op de dag later laat ik me rondleiden door een straatartiest die ik gisteravond in de bar tegenkwam. Locals kennen alle mooie plekken en Tom verteld me over geschiedenis en verhalen in een zwaar engels accent. Het is avond en Jenneke is terug van haar museum en wandelt mee naar onbekende plekken. De big ben wordt verlicht en de lampjes van de london eye schijnen over de theems vanaf de bruggen.

De laatste dag is hectisch, de tijd ging veel te snel. Mijn tas staat klaar voor de steiner training en ik heb er geen zin in. Na een knuffel en goede reis stap ik op de metro en reis ik alleen naar mijn volgende bestemming. Watford.

Liefs uit Londen

Verrast kijk ik hoe de eerste dubbeldekker voorbij zoeft terwijl we in het donker de stad in rijden. ROOD! Naief, dat ik had gedacht dat met de jaren de bussen net als de telefoonhokjes uit het straatbeeld zouden zijn verdwenen. Dus spendeer ik de eerste minuten met het driftig fotograferen van al het rood.. tot ik tot de conclusie kom dat ik deze nog wel meer ga zien.. Jenneke slaapt naast mij, iets wat we niet genoeg hebben kunnen doen gedurende de 12 uur durende busrit over belgie, frankrijk, zee, en nu engeland.

We zijn helemaal gebroken wanneer we na een puzzeltocht bij ons hostel aankomen. De hoop om daar wat uurtjes bij te slapen vervliegt zodra we horen dat we pas over 5 uur in mogen checken.. Dus slaapwandelen we gewapend met ponden, camera, veel honger en prachtige ideeën door miezerig Engeland. We zien markjes en metros the brittish library en drinken thee. In de avond zien we Charly and the Chocolate factory, en stralen we als een klein kind.

Helaas snurkt onze ‘buurman’, waarvan ik niet meer dan een harige arm over de reling van mijn bed heb gezien, het plafond van ons 8 bedden tellende slaapzaal eraf, dus zijn we de volgende ochtend chagrijniger dan ooit, Jenneke vooral, wanneer ik happy birthday op haar bed zing terwijl ze onsuccesvol probeert mijn kattengekrijs te smoren. Ze is Jarig en dat gaan we mooi vieren. Met haar nicht, al het moois van London, en drankjes in de avond.

Ik ben onze harige bedbuurman zat dus vraag bij receptie om een oplossing, we krijgen een heerlijke schone kamer voor onszelf met eigen toilet en douche. Wereld van verschil na 2 nachten in een slaapzaal met 6 testosteronbommen! Dromen over oneindige straten en kleine gedichtjes.

Ze tuimelt en ze draaid

Worsteld zich in slaap

Woorden vol ruis

Gedachten niet te smoren

Rust vol zorgen

En wachtende op morgen

Waakt ze over haar dromen.

Preparations

Nog 2 weken, dan begin ik mijn AVONTUUR. Het woord zoemt al dagen door hoofd en ik ben onrustig. Ik weet dat ik op het laatst nooit genoeg tijd heb, om mijn katten te knuffelen, die nu naast mij liggen te slapen op het einde van mijn bed. Tijd om nog een laatste drankje te doen met alle vrienden die ik straks minsten 10 maanden niet ga zien. Om mijn vader voor de 800e keer te vertellen goed voor zichzelf te zorgen.

Over 9 dagen vertrek ik al naar London. Samen met Jenneke, om te genieten van mijn laatste beetje vrije tijd, leven buiten de lijntjes en alle geheimen van de stad te ontdekken. Ik heb er zin in! Er staat een voorstelling geplanned, shop ‘till we drop, reünie met 2 vriendinnen van Gran Canaria en natuurlijk haar verjaardig vieren dansend in een pub. 3 dagen en een beetje voordat ik me moet melden aan de YMCA (Elke keer doe ik het dansje in mijn hoofd, zal ik de enige zijn?).

Daar gaat het roer om, minimaal 2 weken met teveel uur per dag en zonder weekenden trainen. Steiner training academy. In mijn hoofd zie ik een paar hoge Engelse piefen ons masseuses, schoonheidsspecialisten, nagelstylisten en sportinstructeurs opleiden als een soort Steiner soldaten. 1,2,3, je moet je targets halen, 4,5,6 jouw succes is ons succes, 7,8,9 niet klagen maar werken, 10. Help. Ik overdrijf vast maar ik weet wel dat het heel hard werken gaat worden.. Ik ben gelukkig te eigenwijs om op te geven.
Ondertussen staat mijn koffer al zo goed als ingepakt me aan te staren, de documenten -en mijn paspoort met een indrukwekkende Visa sticker erin, C1/D, Crew op zee-, liggen op een netjes stapeltje ernaast en in mijn tas liggen de pepernoten van mijn oppasadres, sinterklaas vier ik niet dit jaar. Poesje geeft nog een kopje. Nu is het alleen nog aftellen tot ik kan zeggen: ‘Ahoy!’