Barbados:

Yes, we zijn terug in de carribean! Strandcocktails en even niks doen, wat fijn! Barbados is een bekende cruisestop en de crew heeft er een vaste spot: boatyard bay. Muziek, vrienden en helderblauw water. Er is een drijvende trampoline en met een touw kan je vanaf de steiger het water in slingeren. Iedereen die ik ken van het schip is hier en het voelt als familie. Vanaf het begin ging ik om met iedereen, schoonmakers tot officieren. Ik had het gezellig met iedereen, wat niet altijd werd gewaardeerd door mijn team maar na wat tijd begonnen meer mensen zich niet meer zo vast te klampen aan hun collegas en afdeling en volgden mijn voorbeeld. Nu praat iedereen met elkaar en is het rangengezag bijna niet meer aanwezig. Er was alleen wat liefde en spontaniteit voor nodig...

Het valt me op hoe weinig ik in mijn blog over mijn werk praat, de reden dst ik hier op dit schip terechtkwam. Om eerlijk te zijn heb ik hier niet zoveel goeds over te zeggen. Ik ben altijd passievol geweest in mijn werk maar hier wordt alle ambitie weggezogen. Om plaats te maken voor productverkoop. Hier verdient het bedrijf waarvoor ik werk het meest aan, niet aan de massages. Dus elke dag in de ochtend wordt je gebrainwashed meer te verkopen, hogere cijfers te halen, meer te pushen, elke avond wordt je verkooppercentage voor het team voorgelezen en wordt er geklapt of is het stil als het te laag is.. ik ben geen verkoper, ik ben een massage therapist, en de cijfers kunnen mij na een tijdje niks meer schelen. Ik zeg netjes mijn riedeltje op ‘vandaag ga ik meer verdienen, meer verkopen, ik moet aan mijn retail denken en ga de klant meer pushen om te kopen’ ik meen er niks van. Het is zonde, het team geeft op, het maakt toch niks uit, onze manager is nooit tevreden. Een keer haalde ik mijn target, de volgende dag was het twee keer zo hoog, daarom doet nuemand nu nog de moeite ervoor in de eerste plaats.. Mijn manager zou in san fran vervangen worden maar haar contract is twee maanden verlengd.. omdat ik op een brits ipv amerikaars schip zit, verdien ik het minimum van het minumum. Zelfs al heb ik 10 massages per dag, ik verdien niks en mijn tips worden afgepakt.. Wanneer mensen op promotie worden gezet weet iedereen dat naar hun kamer gaan om te slapen of ergens koffie halen, we zijn altijd iemand kwijt. Ik hou van mijn werk, maar het bedrijf waarvoor ik werk ruineerd al mijn passie.. of zoals een collega vandaag antwoorde toen mijn manager vroeg of ze een 2e contract ging doen: “ik wil graag nog eens op een schip werken, maar ik kan niet werken voor een bedrijf dat tegenover haar klanten zoveel preekt over welzijn maar zijn werknemers zo slecht behandeld.” En dat is eerlijkheid